عمـرتان را زیبـا سپـری کنیـد

عشـــــــــــــــــق و تاریخ مصرف (داستان تلخ و واقعی)

امروز روز دادگاه بود و منصور داشت از همسرش جدا می شد …

منصور با خودش زمزمه کرد … چه دنیای عجیبی است این دنیای ما !

یک روز بخاطر ازدواج با ژاله سر از پا نمی شناختم و امروز به خاطر طلاقش خوشحالم.
   
 

منصور زود خودشو به در ورودی رساند و ژاله وارد شده نشده بهش سلام کرد.

ژاله با دیدن منصور با صدا گفت: خدای من منصور خودتی ؟!

بعد سکوتی میانشان حکمفرما شد.

منصور سکوت رو شکست و گفت : ورودی جدیدی ؟!

ژاله هم سرشو به علامت تائید تکان داد.

منصور و ژاله بعد از ۷ سال دقایقی با هم حرف زدند و وقتی از هم جدا شدند

درخت دوستی که از قدیم میانشون بود جوانه زد.
  
 

در یه روز گرم تابستان ژاله به شدت تب کرد !

منصور ژاله رو به بیمارستانهای مختلفی برد ولی همه دکترها از درمانش عاجز بودند. آخه بیماری ژاله ناشناخته بود.

اون تب بعد از چند ماه از بین رفت ولی با خودش چشمها و زبان ژاله رو هم برد و ژاله رو کور و لال کرد.

منصور ژاله رو چند بار به خارج برد ولی پزشکان آنجا هم نتوانستند کاری بکنند.

بعد از اون ماجرا منصور سعی می کرد تمام وقت آزادشو واسه ژاله بگذاره ساعتها برای ژاله حرف می زد براش کتاب می خوند از آینده روشن از بچه دار شدن براش می گفت 

 

ولی چند ماه بعد رفتار منصور تغییر کرد منصور از این زندگی سوت و کور خسته شده بود و

گاهی فکر طلاق ژاله به ذهنش خطور می کرد !!!

منصور ابتدا با این افکار می جنگید ولی بالاخره تسلیم این افکار شد و تصمیم گرفت ژاله رو طلاق بده.

در این میان مادر و خواهر منصور آتش بیار معرکه بودند و منصور را برای طلاق تحریک می کردند.

منصور دیگه زیاد با ژاله نمی جوشید بعد از آمدن از سر کار یه راست می رفت به اتاقش.

حتی گاهی می شد که دو سه روز با ژاله حرف نمی زد !

 

یه شب که منصور و ژاله سر میز شام بودند منصور بعد از مقدمه چینی و من و من کردن به ژاله گفت:

ببین ژاله می خوام یه چیزی بهت بگم.

ژاله دست از غذا خوردن برداشت و منتظر شد منصور حرفش رو بزنه … منصور ته مونده جراتشو جمع کرد و گفت :

من دیگه نمی خوام به این زندگی ادامه بدم یعنی بهتره بگم نمی تونم.

می خوام طلاقت بدم و مهریتم …….

در اینجا ژاله انگشتشو به نشانه سکوت روی لبش گذاشت و با علامت سر پیشنهاد طلاق رو پذیرفت.
    
 

بعد از چند روز ژاله و منصور جلوی دفتری بودند که روزی در آنجا با هم محرم شده بودند.

منصور و ژاله به دفتر ازدواج و طلاق رفتند و بعد از ساعتی پائین آمدند در حالی که رسما از هم جدا شده بودند

 

وقتی دید ژاله داره میاد، به طرفش رفت و ازش خواست تا اونو برسونه به خونه مادرش.

ولی در عین ناباوری ژاله دهن باز کرده گفت: لازم نکرده خودم میرم و بعد هم عصای نابیناها رو دور انداخت و رفت.
 

و منصور گیج و منگ به تماشای رفتن ژاله ایستاد !

ژاله هم می دید هم حرف می زد …
    
 

منصور گیج بود نمی دونست ژاله چرا این بازی رو سرش آورده !

منصور با فریاد گفت من که عاشقت بودم چرا باهام بازی کردی ؟!

منصور با عصبانیت و بغض سوار ماشین شد و رفت سراغ دکتر معالج ژاله.

وقتی به مطب رسید تند رفت به طرف اتاق دکتر و یقه دکتر و گرفت و گفت:

مرد ناحسابی من چه هیزم تری به تو فروخته بودم ؟

دکتر در حالی که تلاش می کرد یقشو از دست منصور رها کنه منصور رو به آرامش دعوت می کرد …

بعد از اینکه منصور کمی آروم شد دکتر ازش قضیه رو جویا شد.

وقتی منصور تموم ماجرا رو تعریف کرد دکتر سرشو به علامت تاسف تکون داد و گفت: همسر شما واقعا کور و لال شده بود ولی از یک ماه پیش یواش یواش قدرت بینایی و گفتاریش به کار افتاد و سه روز قبل کاملا سلامتیشو بدست آورد.

همونطور که ما برای بیماریش توضیحی نداشتیم برای بهبودیشم توضیحی نداریم.

سلامتی اون یه معجزه بود !

منصور میون حرف دکتر پرید و گفت: پس چرا به من چیزی نگفت ؟

دکتر گفت: اون می خواست روز تولدتون این موضوع رو به شما بگه !

منصور صورتشو میان دستاش پنهون کرد و بی صدا اشک ریخت چون فردای اون روز؛ روز تولدش بود …

 

ژاله و منصور ۸ سال دوران کودکی رو با هم سپری کرده بودند.

آنها همسایه دیوار به دیوار یکدیگر بودند ولی به خاطر ورشکسته شدن پدر ژاله، پدر ژاله خونشونو فروخت تا بدیهی هاشو بده بعد هم آنها رفتند به شهر خودشون.

بعد از رفتن آنها منصور چند ماه افسرده شد.

منصور بهترین همبازی خودشو از دست داده بود.

۷سال از اون روز گذشت تا منصور وارد دانشگاه حقوق شد.

دو سه روز بود که برف سنگینی داشت می بارید.

منصور کنار پنجره دانشگاه ایستاده بود و به دانشجویانی که زیر برف تند تند

به طرف در ورودی دانشگاه می آمدند نگاه می کرد.

منصور در حالی که داشت به بیرون نگاه می کرد یک آن خشکش زد.

باورش نمی شد که ژاله داشت وارد دانشگاه می شد !

از اون روز به بعد ژاله و منصور همه جا با هم بودند.

آنها همدیگر و دوست داشتند و این دوستی در مدت کوتاهی تبدیل شد به یک عشق بزرگ،

عشقی که علاوه بر دشمنان دوستان رو هم به حسادت وا می داشت.

منصور داشت کم کم دانشگاه رو تموم می کرد و به خاطر این موضوع خیلی ناراحت بود چون بعد از دانشگاه نمی تونست مثل سابق ژاله رو ببینه به همین خاطر به محض تمام شدن دانشگاه به ژاله پیشنهاد ازدواج داد و ژاله بی چون چرا قبول کرد طی پنج ماه سور و سات عروسی آماده شد و منصور و ژاله زندگی جدیدشونو آغاز کردند.

یه زندگی رویایی زندگی که همه حسرتش و می خوردند. پول، ماشین آخرین مدل، شغل خوب، خانه زیبا، رفتار خوب، تفاهم و از همه مهمتر عشقی بزرگ که خانه این زوج خوشبخت رو گرم می کرد.

ولی زمانه طاقت دیدن خوشبختی این دو عاشق را نداشت …

 چگونه شاد زندگی کنیم ؟

 عکس هایی از گل های زیبا و رمانتیک

 کاخ های تهران

30 کار 30 ثانیه ای برای داشتن زندگی بهتر

رازهای عشق...

نامه مرد به زنش

داستان کوتاهی که پیش روی شماست یک قصه جادویی است که حتما باید دو بار خوانده شود! به شما اطمینان میدهم هیچ خواننده ای نمیتواند با یک بار خواندن آن را رها کند!

این نامه تاجری به نام پائولو به همسرش جولیاست که به رغم اصرار همسرش به یک مسافرت کاری میرود و در آنجا اتفاقاتی برایش می افتد که مجبور میشود نامه ای برای همسرش بنویسد به شرح ذیل …

جولیای عزیزم سلام …

بهترین آرزوها را برایت دارم همسر همربانم. همانطور که پیش بینی
می کردی سفر خوبی داشتم. در رم دوستان فراوانی یافتم که با آنها
می شد مخاطرات گوناگون مسافرت و به علاوه رنج دوری از تو
را تحمل کرد. در این بین طولانی بودن مسیر و کهنگی وسایل مسافرتی
حسابی مرا آزار داد. بعد از رسیدن به رم چند مرد جوان
خود را نزد من رساندند و ضمن گفتگو با هم آشنا شدیم. آنها
که از اوضاع مناسب مالی و جایگاه ممتاز من در ونیز مطلع بودند
محبتهای زیادی به من کردند و حتی مرا از چنگ تبهکارانی که
قصد مال و جانم را کرده بودند و نزدیک بود به قتلم برسانند
نجات دادند . هم اکنون نیز یکی از رفقای بسیار خوب و عزیزم
“روبرتو”‌ که یکی از همین مردان جوان است انگشتر مرا به امانت گرفته
و با تحمل راه به این دوری خود را به منزل ما خواهد رساند
تا با نشان دادن آن انگشتر به تو و جلب اطمینانت جعبه جواهرات
مرا از تو دریافت کند وبه من برساند . با او همکاری کن تا جعبه
مرا بگیرد. اطمینان داشته باش که او صندوق ارزشمند جواهرات را
از تو گرفته و به من خواهد داد وگرنه شیاد فرصت طلب دیگری جعبه را
خواهد دزدید و ضمن تصاحب تمام جواهرات آن, در رم مرا خواهد کشت
پس درنگ نکن . بلافاصله بعد از دیدن نامه و انگشتر من در ونیز‍
موضوع را به برادرت بگو و از او بخواه که در این مساله به تو کمک کند.
آخر تنها مارکو جای جعبه را میداند. در مورد دزد بعدی هم نگران نباش
مسلما پلیس او را دستگیر کرده و آنقدر نگه میدارد تا من بازگردم.

نامه را خواندید؟

اما بهتر است یک نکته بسیار مهم را بدانید :

پائولو قبل از سفر به رم با جولیا یک قرار گذاشته بود

که در این مدت هر نامه ای به او رسید آن را بخواند. !   “یک خط در میان”

حالا شما هم برگردید و دوباره نامه را یک خط در میان بخوانید

تا به اصل ماجرا پی ببرید!

عشــق و تــاریخ مصــرف ؟!

ژاله و منصور 8 سال دوران كودكی رو با هم سپری كرده بودند.
آنها همسایه دیوار به دیوار یکدیگر بودند ولی به خاطر ورشكسته شدن پدر ژاله، پدر ژاله خونشونو فروخت تا بدیهی هاشو بده بعد هم آنها رفتند به شهر خودشون.
بعد از رفتن آنها منصور چند ماه افسرده شد.
منصور بهترین همبازی خودشو از دست داده بود.
7سال از اون روز گذشت تا منصور وارد دانشگاه حقوق شد.
دو سه روز بود که برف سنگینی داشت می بارید.
منصور كنار پنجره دانشگاه ایستاده بود و به دانشجویانی كه زیر برف تند تند
به طرف در ورودی دانشگاه می آمدند نگاه می كرد.
منصور در حالی كه داشت به بیرون نگاه می كرد یك آن خشكش زد.
باورش نمی شد که ژاله داشت وارد دانشگاه می شد !

از اون روز به بعد ژاله و منصور همه جا با هم بودند.
آنها همدیگر و دوست داشتند و این دوستی در مدت کوتاهی تبدیل شد به یك عشق بزرگ،
عشقی كه علاوه بر دشمنان دوستان رو هم به حسادت وا می داشت.
منصور داشت کم کم دانشگاه رو تموم می كرد و به خاطر این موضوع خیلی ناراحت بود چون بعد از دانشگاه نمی تونست مثل سابق ژاله رو ببینه به همین خاطر به محض تمام شدن دانشگاه به ژاله پیشنهاد ازدواج داد و ژاله بی چون چرا قبول كرد طی پنج ماه سور و سات عروسی آماده شد و منصور و ژاله زندگی جدیدشونو آغاز كردند.
یه زندگی رویایی زندگی كه همه حسرتش و می خوردند. پول، ماشین آخرین مدل، شغل خوب، خانه زیبا، رفتار خوب، تفاهم و از همه مهمتر عشقی بزرگ كه خانه این زوج خوشبخت رو گرم می كرد.
ولی زمانه طاقت دیدن خوشبختی این دو عاشق را نداشت ...

 معروف ترین دختران ایرانی دهه ۶۰

دختر کوچک‌تر «آزیتا حاجیان» و «محمدرضا شریفی‌نیا» از ۱۵ سالگی بازیگری را با فیلم «اوینار» ساخته شهرام اسدی شروع کرد. او که با بازی در مهمان مامان، میکس و دایره زنگی بیشتر شناخته شد؛ در سال ۸۶ ازدواج کرد. ازدواجی که به نوبه‌خودش سر و صدای زیادی به‌دنبال داشت. او علاوه بر مجلس عروسی متفاوت، کارت عروسی جالبی هم داشت که در آن به همراه همسرش لباس سنتی دوره قاجار را پوشیده بودند و متن کارت هم به ادبیات آن دوره و با طنز نوشته شده بود. این کارت در نشریات سینمایی و سایت‌های اینترنتی منتشر شد و کلی حاشیه درست کرد. به هر حال دختر کوچک خانواده شریفی‌نیا یکی از جوان‌ترین عروس‌های سینمای ماست.

 

مهراوه شریفی‌نیا/ متولد ۱۳۶۰/ مجرد

دختر بزرگ‌تر خانواده شریفی‌نیا، برخلاف خواهرش نه‌تنها بازیگری را از ۸ سالگی شروع کرد بلکه هنوز ازدواج نکرده است. شاید مسئله کار آن‌قدر برایش جدی شده که فعلا میل به فکر کردن به این موضوعات را ندارد. او کارهای زیادی در سینما و تلویزیون داشته که هنوز هم به یادمان می‌آید؛ «دزد عروسک‌ها» یکی از همین کارهاست که نخستین بازی او بود. نقطه عطف بازی‌های او به سریال «ساعت‌شنی» برمی‌گردد که سکوی پرتاب او به قله‌های شهرت بود. آخرین کار مهراوه هم سریال «قلب یخی» است و چند پروژه سینمایی دیگر که چشم‌بسته به شما قول می‌دهیم حتما در چندتای‌شان نقش عروس را بازی خواهد کرد؛ اما در عالم واقعیت از این خبرها نیست!

 

باران کوثری/ متولد ۱۳۶۴/ مجرد

دختر خوب بابا «جهانگیر کوثری»، بازیگری را از کودکی شروع کرد. وقتی که باران در «بهترین بابای دنیا» کار داریوش فرهنگ، نقش کوتاهی را بازی کرد هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که مسیر زندگی او تا این حد تغییر کند. باران در نوجوانی و جوانی در فیلم‌های سینمایی دیگری هم بازی کرد که البته مهم‌ترین نقش‌ها را در کارهای مادرش یعنی «رخشان بنی‌اعتماد» داشت. «صاحبدلان» و «خون بازی» ۲ کار مهم او بود که به‌ترتیب در تلویزیون و سینما بازی کرد و به خاطر کار دوم برنده جایزه‌هایی از جشنواره فیلم فجر شد. باران کوثری یکی دیگر از بازیگران متولد دهه۶۰ است که گرچه زیاد با لباس عروس در فیلم‌ها دیده شده اما همچنان مجرد است و البته او هم برای خودش کلی دلیل محکم دارد!

 

 

 

خدیجه آزادپور/ متولد ۱۳۶۷/ مجرد

این دخترخانم یکی از بدشانس‌ترین متولدان دهه شصت به حساب می‌آید. او که قهرمان رشته ووشو بوده و چند مدال طلا و نقره مسابقات جهانی را در کارنامه دارد، نخستین زن ایرانی است که در مسابقات آسیایی مدال طلا گرفته. او با قهرمانی در گوانگ‌ژو، طبیعتا خود را شایسته دریافت جایزه – که عبارت بود از یک دستگاه آپارتمان- می‌دید. ولی وقتی که آزادپور برای گرفتن پاداشش مراجعه کرد، جواب شنید که: «شما متاهل نیستی و نمی‌توانیم به شما خانه بدهیم!»این قهرمان رزمی هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد که مجرد ماندن باعث شود تا سرش بی‌کلاه بماند. خبر این اتفاق سروصدای زیادی در رسانه‌ها ایجاد کرد و در نهایت… آخرش چه شد؟ چه فرقی می‌کند؟ مهم این است که خدیجه خانم هنوز مجرد هستند!

 

 

 

 

 

الناز شاکردوست/ متولد ۱۳۶۳/ مجرد

شاکردوست یکی از دختران دهه شصتی است که همیشه درگیر شایعات مربوط به زندگی شخصی و خصوصا ازدواجش بوده. الناز پارسال از یک مجله به‌دلیل اخبار نادرستی که در موردش نوشته بود، شکایت کرد. او در این‌باره می‌گوید: «اصلا درست نیست که برای یک دختر ازدواج نکرده، این حرف‌ها را در بیاورند!» با شایعه عجیب و غریبی که در مورد ازدواج او با یک فوتبالیست پرحاشیه منتشر کردند، ناخواسته به پرحاشیه‌ترین دختر دهه ‌شصتی بدل شده که به‌نوعی از «ازدواج‌ نکردن» ضربه دیده. او از سال ۸۳ بازیگری را شروع کرد و در حال حاضر یکی از بازیگرانی است که تمام سعی‌اش را می‌کند تا با به‌کار گرفتن استعدادهایش هم موفق شود البته اگر خواستگاران خیالی و شایعه‌سازان بگذارند!

 

 

 

 

زهرا نوری/ متولد ۱۳۶۴/ مجرد

این خانم جوان، روزنامه‌نگاری است که از سال ۸۳ فعالیت‌های ورزشی خود را در رشته راگبی شروع کرده. تیم آن‌ها در نخستین دوره قهرمانی کشور که در سال ۸۵ برگزار شد توانست قهرمان ایران شود. او ۲ سال پیش که تیم ملی راگبی بانوان ایران تشکیل شد، موفق شد پیراهن تیم ملی را بپوشد. نوری در حال حاضر خبرنگار روزنامه «ایران ورزشی» است و در دانشگاه رشته مکانیک خوانده. برای همه جالب است که کاپیتان تیم ملی راگبی در ۳ رشته مختلف فعالیت کرده و موفق هم بوده. به‌نظرخودش نه تنها راگبی در زندگی شخصی‌اش تاثیر منفی بر تصمیم‌گیری‌هایش نداشته بلکه باعث شده که همیشه با این ورزش شارژ شود. بله، زهرا خانم هم فعلا مجرد است.

 

 

 

شادی پریدر/ متولد ۱۳۶۵/ مجرد

شاید یکی از موفق‌ترین دخترهای دهه شصتی شادی خانمی باشد که از ۷ سالگی شطرنج را زیرنظر پدرش شروع کرد، از ۹ سالگی وارد تیم ملی بزرگسالان شد و ۲ سال بعد به استادی فدراسیون جهانی شطرنج رسید. ۱۴ سالگی‌اش با سمت استاد بین‌المللی شطرنج گذشت و در ۱۸ سالگی توانست با شکست قهرمان جهان به مقام «استاد بزرگ شطرنج» برسد. شادی در حال حاضر فوق‌لیسانس مدیریت تربیت‌بدنی از دانشگاه تهران است. از نظر او شطرنج‌بازها آینده‌نگر هستند و قدرت تجزیه و تحلیل بالایی هم دارند. به همین دلیل او تمام سعی خود را می‌کند تا برای مهم‌ترین اتفاق زندگی‌اش بیشتر بالا و پایین کند.

 

 

 

 

آزاده نامداری/ متولد ۱۳۶۳/ مجرد

خـدا را شکـر کنیـم

مانده ام سر در گریبان

بی تو در شب های غمگین

بی تو باشد همدم من

یاد پیمان های دیرین

آن گل سرخی که دادی

در سکوت خانه پژمرد

آتش عشق و محبت

در خزان سینه افسرد

کنون نشسته در نگاهم

تصویر پر غرور چشمت

یک دم نمی رود از یادم

چشمه های پر نور چشمت

آن گل سرخی که دادی

در سکوت خانه پژمرد

هر چند نمی‌دانم خواب‌هایت را با که شریک می‌شوی اما هنوز ، شریک تمام بی‌خوابی‌های من، تویی

من گریزانم از این خسته ترین شکل حیات

و از این غربت تلخ

که به اجبار به پایم بستند

می گریزم از شب

می گریزم از عشق

و تو ای پاک ترین خاطره ها

همه جا در پی تو می گردم...

مادر ای والاترین رویای عشق

مادر ای دلواپس فردای عشق

مادر ای غمخوار بی همتای من

اولین و آخرین معنای عشق

زندگی بی تو سراسر محنت است

زیر پای توست تنها جای عشق

مادر ای چشم و چراغ زندگی

قلب رنجور تو شد دریای زندگی

تکیه گاه خستگی هایم توئی

مادر ای تنهانرین ما وای عشق

یاد تو آرام می سازد مرا

از تو آهنگی گرفته نای عشق

صوت لالائی تو اعجاز کرد

مادر ای " پیغمبر زیبای عشق "

ماه من پشت و پناه من توئی

جان من ای گوهر یکتای عشق

دوستت دارم تو را دیوانه وار

از تو احیاء شد چنین دنیای عشق

ای انیس لحظه های بی کسی

در دلم برپا شده غوغای عشق

تشنه آغوش گرم تومنم

من که مجنونم توئی لیلای عشق

یک لحظه ... زندگی تو از دست می رود

وقتی کسی که هستی تو هست می رود


شاید که اندکی بنشیند کنار تو

اما کسی که بار ِ سفر بست می رود


آنکس که دل بریده ، تو پا هم ببرّی اش

چون طفلی از کنار تو با دست می رود


رفتن همیشه راه ِ رسیدن نبوده است

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

خسته ام دیگر ازین فریاد ها
خسته از بی مهری و بی دادها

خسته از دلبستگی و یاد ها
خسته از شیرین و از فرهاد ها
خسته ام از این همه دیوانگی
خسته از نادانی فرزانگی

خسته از این دشمنان خانگی
خسته ام ازین همه بیگانگی

خسته ام از گردش چرخِ فلک
خسته از تنهایی و شب های تک

خسته از ایمانم و تردید و شک
خسته از دیو و دَد و دوزو کلک

خسته ام دیگر ازین آوارها
خسته از سنگینی دیوارها

خسته از ظلم و بد و آزارها
خسته از بی یاری بیمارها

خسته ام از تابش مهر و قمر
خسته از نامردمی های بشر

خسته از بی فطرتان بی هنر
خسته ام از خستگی ها، بیشتر…

خسته ام، خسته ام…
 

دلخوش عشق شما نیستم من ای اهل زمین

عشق را در آسمان قلب و روح من ببین

عشق من در ذهن و در جان من است

عشق من تنها خدای ِ آسمان روشن است

عشق من یادش بود آرام دل ،

یاد او هر غصه ای را مرهم است

گر، به او دل خوش بدارم روز و شب

جان خسته کی فتد در تاب و تب ؟

گر سزاوار ره کویش شوم

فارغ از دنیا شده ، سویش روم

دل زقید بندها وا میشود

در بهشت اولینش باز ماوا میشود

مرغ دل تنها سبکبال و رها

رو بسوی عرش اعلا میشود

عاشق شدن چيز ساده ايست . . . مهم عاشق ماندن است ، بي انتها.. بي زوال.. تا ابد.. بي منت....!

بیخودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود

بیخودی حرص زدیم سهممان کم نشود

ما خدا را با خود سر دعوا بردیم

و قسم ها خوردیم

ما به هم بد کردیم

ما به هم بد گفتیم

ما حقیقت ها را زیر پا له کردیم

و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم

روی هر حادثه ای حرفی از پول زدیم

از شما می پرسم

ما که را گول زدیم ؟

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
در تنگ قفس باز است و افسوس

که بال مرغ آوازم شکسته ست


نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ

گهی می سوزدم گه می نوازد


گهی در خاطرم می جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی غمهای انبوه
که در رگهام جای خون روان است

سیه داروی زهرآگین اندوه


فغانی گرم وخون آلود و پردرد
فرو می پیچیدم در سینه تنگ
چو فریاد یکی دیوانه گنگ

که می کوبد سر شوریده بر سنگ


سرشکی تلخ و شور از چشمه دل
نهان در سینه می جوشد شب و روز
چنان مار گرفتاری که ریزد

شرنگ خشمش از نیش جگر سوز


پریشان سایه ای آشفته آهنگ
ز مغزم می تراود گیج و گمراه
چو روح خوابگردی مات و مدهوش

که بی سامان به ره افتد شبانگاه


درون سینه ام دردی ست خونبار
که همچون گریه می گیرد گلویم

غمی ‌افتاده دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم
 

او سرسپرده می خواست ‚ من دل سپرده بودم

نه تلخم ، نه شیرین ، مزه ی بی تفاوتی میدهم این روزا ، جنس حالم زیاد مرغوب نیست

نمیدانم چه میخواهم خدایا / به دنبال چه میگردم شب و روز

چه میجوید نگاه خسته من/ چرا افسرده است این قلب پر سوز

باران را در آغوش می گیرم

و خودم را غرق در رویای بدون تو بودن می کنم

تو با آغوشی باز...

با آغوشی پر از نفس های پاییزی

به استقبالم می آیی...

و مرا تنگ در آغوشت می گیری

و یک نفس عمیق تو کافیست

برای دوباره جان دادنم در هوای بودنت...
 

فرق است میــان آنــکه یـــارش در بــر . . . با آنـــکه دو چشــم انتظـــارش بــر در
 

زن ها هم خــدایند . . . زیبــا ، انتقــام جو و عـاشق پیشه . . . می آفریننــد و انتظار پرســتش دارند
 

چون دوست دشمنی کرد دیگر چه می توان گفت

با یار ناجوانمرد دیگر چه می توان گفت

با محرمان غمناک بهمرهان ناشاد

با همدمان دم سرد دیگر چه می توان گفت

با بدقمار بدنرد با بد رگان نامرد

با رهزنان بی درد دیگر چه می توان گفت

مردانگی چو شد ننگ

بر مرد عرصه شد تنگ

فهلی چو خاری آورد

دیگر چه می توان گفت

در شهر خالی از مرد

با خاطری پر از درد

شبرو شب است و شبگرد

دیگر چه میتوان گفت

تو كه در باور مهتابی عشق
رنگ دريا داری

فكر امروزت باش
به كجا می نگری

زندگي ثانيه‌ای است
وسعت ثانيه را می‌فهمی؟

در شبی مهتابی
می‌شود در دل اين ثانيه باران بشويم

وز دلی غمزده در بستر عشق
عقدها بگشائيم
گره از كار كسی باز كنيم

و تماميت دنيامان را
از نم عاطفه لبريز كنيم

مي شود مثل نسيم
بال در بال پرستو با شوق

بوسه بر قلب شقايق بزنيم
مي شود غرق محبت بشويم

خودمان را به خدا بسپاريم
قلبمان را به صميميت عشق

دلمان را به اميد
می‌شود همدم تنهائی يك دل بشويم

بودنت تنها نيست
تو خدا را داری
و من آرامش چشمان تو را

زندگي ثانيه ای است
وسعتش را درياب
می‌شود در دل اين ثانيه كامل بشويم




 

غم روی جوانی کرده پیرم
که نزدیک است از شوقش بمیرم


خردمندان همه دیوانه گردند
اگر بینند یار بی‌نظیرم


دل و جان من از شادی هدف بود
چو چشم مست او میزد به تیرم


مرا بی‌دوست خوابی نیست، هرچند
کنی بستر ز خارا یا حریرم


به عهد کودکی هم دایهء من
به شهد عشق می‌آمیخت شیرم


ز بند هر که گوئی می‌گریزم
ولی از دام زلفت ناگزیرم

عکس های منتخب...

عکس های متفرقه

پدر و مادر ؟؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چطور ، بهتر زندگی کنم؟

تقصیـر از مـا نیـست !

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،

دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را …

این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی!

باید آدمش پیدا شود!

باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا،

از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد!

سِنت که بالا می‌رود کلی دوستت دارم پیشت مانده،

کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده‌ای و روی هم تلنبار

شده‌اند!

فرصت نداری صندوقت را خالی کنی!

صندوقت سنگین شده و نمی‌توانی با خودت بِکشی‌اش …

شروع می‌کنی به خرج کردنشان!

توی میهمانی اگر نگاهت کرد

اگر نگاهش را دوست داشتی

توی رقص اگر پا‌به‌پایت آمد

اگر هوایت را داشت

اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند

توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود

اگر استدلالی کرد که تکانت داد

در سفر اگر شوخ و شنگ بود

اگر مدام به خنده‌ات انداخت

و اگر منظره‌های قشنگ را نشانت داد

برای یکی یک دوستت دارم خرج می‌کنی

برای یکی یک دلم برایت تنگ می‌شود خرج می‌کنی!

یک چقدر زیبایی!

یک با من می‌مانی؟

بعد می‌بینی آدم‌ها با تو فاصله می‌گیرند

متهمت می‌کنند به هیزی …

به مخ‌زدن ... به اعتماد آدم‌ها!

سواستفاده کردن به پیری و معرکه‌گیری …

اما بگذار به سن تو برسند!

بگذار صندوقچه‌شان لبریز شود آن‌‌وقت حال امروز تو را می‌فهمند بدون این‌که تو را به

یاد بیاورند

غریب است دوست داشتن ...

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن !

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛

به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی

رحم ‌تر.

تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند

مرکز آموزش بزرگسالان برگزار می‌کند...